Ik heb er me bij neergelegd dat ik niet snel rijk zal worden

Misschien was het het trieste weer, maar ik had de laatste weken duidelijk last van een motivatiedipje als het op beleggen aankwam. Het was alsof alle jonge beleggers die ik zag passeren in de media bakken geld verdienden, behalve ik. Bitcoins, GameStop, zilver, … Ik zag al de geldtreinen aan me passeren en ik was hopeloos te laat en slecht geïnformeerd. Ik had twee keuzes: toekijken als een koe in de wei of eindeloos achter de trein aanhollen. Gelukkig ben ik niet achter de trein aangelopen, of ik was waarschijnlijk zwaar op mijn - bij gebrek aan beter woord- bakkes gegaan. Maar toekijken als een koe in de wei was ook nogal confronterend (en dat had niets te maken met de coronakilo’s die er niet af willen). Ik voelde me gefaald als jonge belegger.

Oké, toegegeven, ik mag niet klagen over mijn rendement. Mijn Ageas-aandelen doen het fantastisch en van de andere aandelen en trackers in mijn portefeuille ben ik ook matig tot zeer tevreden. Maar de lokroep van snel en makkelijk geld is heel sterk, zeker wanneer je de indruk krijgt dat de beurs op een spelletje ‘Wie is de mol?’ begint te lijken.

Ik heb er me bij neergelegd dat ik niet snel en makkelijk rijk zal worden. Het was even een pijnlijke realisatie, maar that’s life. Ik ben niet ongelukkig hoor, allesbehalve! Ik moest enkel even diep ademhalen en weer focussen op de toekomst van mijn portefeuille.

Ik heb besloten met mijn volgende aankoop een nieuw segment aan te boren in de markt. Ik wil graag mijn risico’s breder spreiden. Momenteel heb ik al aandelen in verzekeringen, vastgoed, olie, tech en telecom. Ook heb ik een tracker op de groeimarkten. Toen er een paar weken geleden heisa was rond computerchips, weerspiegelde dat sterk in mijn resultaat. Het is dus tijd om in de naam van veiligheid onbekend terrein te verkennen.

Ik volg al een tijdje de koersen van enkele investeringsmaatschappijen zoals Ackermans & van Haaren en Gimv. In onzekere tijden vind ik het idee om mijn geld te geven aan doorgewinterde investeerders met grijze haren, ijzeren kapsels en lange baarden best aantrekkelijk (ik heb geen idee wie achter die bedrijven zit, zo stel ik ze me gewoon voor). Zeker nu ik me volledig wentel in mijn rol van saaie, jonge belegger.

Een ander segment kan ook voeding zijn. AB inBev, Nestlé, Mondelez of Beyond Meat. Een mens moet eten, toch? Mijn huiswerk voor de komende weken is om me in te lezen in deze wereld. Ik laat u in mijn volgende column weten wat het geworden is. Ik wil deze keer graag heel bewust de afweging maken tussen groeipotentieel en rendement. Die oefening heb ik nog nooit heel bewust gemaakt.

Maar om te beleggen heb ik natuurlijk geld nodig. Daarom heb ik besloten in april niet te winkelen. Ik heb tenslotte niets dringend nodig. Tijdens de lockdown betrap ik mezelf vaak op online ‘impulsaankopen’ en ik schrok vorige maand heel erg toen ik de rekening van mijn creditcard kreeg. Tijd om even op de rem te staan! Ik heb voor mezelf enkele regels bedacht waar ik me aan zal houden. Op het internet noemen ze dat de ‘no spend month’. Uiteraard ga ik nog gewoon boodschappen doen, maar voor de rest blijft mijn portemonnee onherroepelijk dicht. De bpost- en PostNL-bezorgers zullen waarschijnlijk denken dat ik overleden ben. Misschien moet ik een briefje aan de deur hangen dat ze zich geen zorgen moeten maken. Hopelijk krijg ik geen last van afkickverschijnselen!

Ik ben dan misschien geen bitcoin queen, ik vind het toch een fijne gedachte dat ik bezig ben met mijn geld. Bovendien ben ik nog maar 26 jaar en komen er nog miljoenen kansen.

Leen Moortgat