Klimaatverandering is een risico, maar biedt ook opportuniteiten

Als je aan 100 mensen vraagt wat duurzaamheid en duurzaam beleggen voor hen betekent, dan krijg je waarschijnlijk 105 verschillende antwoorden. Een universele definitie bestaat er immers niet en ieder individu vult dit in volgens eigen waarden en overtuigingen. Hoe is het dan mogelijk om een subjectief concept als duurzaamheid te implementeren in bijvoorbeeld één enkel gestandaardiseerd financieel product dat aan duizenden beleggers tegelijkertijd wordt verkocht? Een contradictio in terminis van de zuiverste soort zou u denken… En toch merken we een exponentiële stijging in het aantal duurzame beleggingsproducten.

De meeste financiële spelers in België trekken ondertussen al een paar jaren volop de kaart van duurzaamheid en bieden in snel tempo fondsen en ETF’s of trackers aan met diverse etiketten zoals duurzaam, ESG, SRI, ethisch, impact of artikel 8. Om toch enigszins een definitie te geven, zou ik duurzaamheid in beleggen durven samenvatten als het combineren van een traditionele financiële benadering met niet-financiële inzichten over de maatschappij en het bedrijf met als doel betere rendementen op lange termijn te genereren.

Nu, als er één strategisch thema centraal staat in directiekamers van vermogensbeheerders en financiële instellingen is het wel ‘duurzaamheid’. En de coronacrisis heeft deze trend alleen maar versterkt. Meer en meer beheerders zijn ervan overtuigd dat zowel waarderingen van financiële activa als berekeningen van risico’s in beleggingsportefeuilles de impact van duurzaamheid en de klimaatverandering niet weerspiegelen.

We weten dat financiële markten in grote mate worden gestuurd door vraag en aanbod van kapitaal bij diverse marktpartijen. Als dus een toenemend aantal grote institutionele beleggers en vermogensbeheerders hun portefeuilles en producten gaan heroriënteren richting duurzaamheid, dan zal dit een aanzienlijke impact hebben op de waardering. En ook opportuniteiten bieden voor beleggers. In 2020 zijn de kapitaalstromen naar duurzame fondsen en ETF’s met meer dan 50% gestegen t.o.v. 2019. Vorig jaar hebben 81% van de belangrijkste wereldwijde duurzame indexen beter gepresteerd dan de traditionele indexen. Wie zei ook alweer dat een duurzame belegger rendement moet inboeten?

Er zijn twee structurele factoren die deze trend sturen: de klimaatverandering en ‘stakeholder’ kapitalisme. Klimaatverandering leidt tot zowel fysieke risico’s (zoals extreme natuurrampen) als transitierisico’s (bijv. toenemende regelgeving en belastingdruk) die een impact zullen hebben op operationele- en financiële activa.  Bedrijven, sectoren en landen die hier het voortouw nemen en deze risico’s integreren in hun strategie en businessmodellen op lange termijn, zullen door beleggers worden beloond met een duurzaamheidspremie in hun koersen. Uit onderzoek is o.a. gebleken dat de ontwikkelde aandelenmarkten en meer specifiek de technologie- en de gezondheidszorgsector beter gewapend zijn om de transitie naar een klimaat neutrale economie te volbrengen. De energiesector en nutsvoorzieningen daarentegen gaan meer negatieve impact ondervinden bij die transitie.

Daarnaast ziet men een toenemende aandacht van beleggers voor stakeholder kapitalisme. Bedrijven die voornamelijk focussen op het maximaliseren van het rendement voor de aandeelhouder zullen op lange termijn geen waarde kunnen (blijven) creëren. Echter, hoe meer een bedrijf slaagt in zijn doel of missie om waarde te creëren voor zowel klanten, werknemers als de gemeenschappen waarin het actief is, hoe meer het duurzame groei en winst op lange termijn zal kunnen realiseren voor aandeelhouders. 181 CEO’s van grote internationale bedrijven hebben in augustus 2019 een verklaring getekend om een maatschappelijk doel na te streven en waarde te creëren voor alle stakeholders. En dergelijke bedrijven worden vooral gekenmerkt door een beter E(nvironmental), S(ocial) & G(overnance)- of duurzaamheidsprofiel. En zo is de circel rond.

Stephan Desplancke, bestuurder bij VFB