Melexis, Lotus Bakeries of de Bel20?

Je kan betere resultaten halen door in waarde creërende bedrijven als Lotus en Melexis te beleggen en niet enkel in een mandje Bel20-aandelen, stelt analist Syb van Slingerlandt

Ik word regelmatig benaderd door millennials die graag voor hun pensioen maandelijks een bedrag opzij willen zetten. Ze begrijpen dat op hun leeftijd sparen geen zin heeft, en dat je bij een beleggingshorizon van 40 jaar of meer een dief van je eigen portemonnee bent als je niet belegt. Voor ouderen heeft beleggen minder zin, zeker als je behoefte hebt aan een voorspelbare inkomensstroom.

De interactieve rekentool ‘Met 150 euro per maand miljonair worden’ laat zien dat je na 40 jaar met sparen onder bepaalde veronderstellingen een vermogen van €357.000 bijeen hebt gespaard. Bij een gemiddeld rendement van 9% per jaar daarentegen kom je aan €1.154.000.

Sparen of beleggen is een no-brainer

Maar dan! Als je geen tijd of interesse hebt om je te verdiepen in een beleggingsfilosofie en de uitwerking daarvan, dan kan je het best beleggen in een tracker op een aandelenindex. In België is de Bel20 de bekendste. Die bestaat uit een mandje van maximaal 20 aandelen die gekozen worden door de marktautoriteiten van Euronext. Bij de weging in de index wordt het gewicht van een bedrijf afgerond op maximaal 12%. Dit om te voorkomen dat een zwaargewicht zoals AB InBev bijvoorbeeld een te groot gewicht zou innemen. De index wordt jaarlijks in maart aangepast.

Voor- en nadelen van indexbeleggen       

De voordelen van een indexbelegging zijn de relatieve eenvoud en lage kosten, spreiding, de grote marktkapitalisatie en de jaarlijkse wijziging in de samenstelling van de index op basis van marktkapitalisatie en andere criteria zoals verhandelbaarheid.

Het nadeel is dat ook minder goed renderende bedrijven deel kunnen uitmaken van de index. Naast een prachtig winstgevend bedrijf als Colruyt met een voorspelbare rendabiliteit op het eigen vermogen (REV) van 15% bijvoorbeeld maakt ook Solvay met zijn voorspelde REV van 7,5% deel uit van de Bel20-index.

Waardecreatie en cost of capital

Aandeelhouders vertrouwen aan het management van een onderneming middelen toe in de vorm van aandelenkapitaal bij de uitgifte van aandelen en in de vorm van niet uitgekeerde winsten. Hoe het management met deze middelen omgaat, is bepalend voor de waarde van de onderneming. Als zij 18 euro verdienen op iedere toevertrouwde 100 euro (REV van 18%) dan is deze 100 euro twee keer zoveel waard als 100 euro waarop 9 euro (REV van 9%) wordt verdiend.

Historisch onderzoek laat zien dat aandeelhouders een lange termijn vergoeding (=cost of capital) vragen voor de aan het management toevertrouwde middelen van zo’n 9% (een risicopremie/patience premium van zo’n 6% bovenop de rente op risicoloze staatsobligaties van 3 procent). Bij de huidige lage rente wordt op dit ogenblik gerekend met een vergoeding van 6 tot 9%. Er is pas sprake van waardecreatie als de REV groter is dan de cost of capital.

Waardecreatie en toename van het eigen vermogen per aandeel (EVPA): Melexis, Lotus Bakeries en Solvay

Hiernaast volgt een vergelijking over een periode van 15 jaar. Melexis en Lotus Bakeries zijn waarde creërende bedrijven. Iedere ingehouden euro winst heeft eind 2019 een waarde op basis van de gemiddelde koers van 2019 van respectievelijk 7,43 euro en 5,16 euro tegenover 1,01 euro bij Solvay. Het eigen vermogen per aandeel nam door inhouding van de winst toe met een factor 4,6 bij Melexis, 9,7 bij Lotus Bakeries en 1,8 bij Solvay.

Extra tijd en aandacht voor je beleggingen leveren op

Bij een beleggingsresultaat van 12% in plaats van 9% neemt in de genoemd rekentool het vermogen zelfs toe van 1.154.000 euro tot 2.333.000 euro. Dat betere resultaat kan je bijvoorbeeld behalen door in waarde creërende bedrijven als Lotus en Melexis te beleggen en niet enkel in een mandje Bel20-aandelen, waar ook Solvay deel van uit maakt. Je moet je dan wel wat verdiepen in de jaarverslagen en beschikbare research van ondernemingen.

Syb van Slingerlandt was als partner van EY veelvuldig betrokken bij de waardering van ondernemingen in Nederland, België en de Verenigde Staten. Vanaf 1986 onderhoudt hij een database waarbij waarderingsgrondslagen van ondernemingen zodanig zijn aangepast dat ondernemingen kunnen worden geselecteerd waar het vermogen van de aandeelhouder het best rendeert.