"Wonder boven wonder, ik vind beleggen leuk"
Leen Moortgat is sinds begin dit jaar een actieve belegger. Eentje die niet meteen beantwoordt aan het traditionele beeld. In de Gids voor de Beste Belegger vertelt ze voortaan maandelijks over wat ze heeft geleerd, wat haar bezighoudt, haar verwondert, en hoe het haar vergaat in de beleggerswereld.
Mijn naam is Leen, 26 jaar, en sinds maart van dit jaar ben ik een actieve belegger. Niet toevallig sinds maart, want dankzij de coaching van mijn vriend en ouders ben ik net op het eerste dieptepunt van de coronacrisis ingestapt. Succesvol starten met iets nieuws werkt altijd motiverend. Daarom is er sindsdien haast geen dag voorbijgegaan zonder dat ik de koersen van mijn aandelen en ETF’s heb bekeken. En wonder boven wonder, ik vind het echt leuk.
Had ik verwacht dat het mij zo zou interesseren? Allesbehalve! En toen ik een paar weken geleden werd geïnterviewd voor een artikel in Trends over jonge beleggers kon ik uit de reacties uit mijn omgeving afleiden dat ze minstens even verbaasd waren als ikzelf. Als er al een stereotiep beeld bestaat van de ‘traditionele belegger’ lig ik er wellicht zo ver van af als mogelijk.
Ten eerste ben ik een vrouw en iedereen weet dat vrouwen in de financiële wereld zwaar ondervertegenwoordigd zijn.
Ten tweede ben ik jong. Ok, met het ene been sta ik wel in het volwassen leven met een job in de informaticasector en een huis dat ik twee jaar geleden kocht met mijn lieve vriend. Maar mijn grootste hobby is dansles geven aan jongeren, wat ervoor zorgt dat ik met één been in hun wereld sta.
Ten derde sta ik bekend voor mijn abominabel rekenvermogen. En laat het nu net dat zijn waar de beurs in de ogen van vele mensen rond draait: cijfers. Daar heb ik mezelf ook zwaar in vergist. Ik leerde al dat je om mooie resultaten te behalen op de beurs niet uren hoeft te staren naar grafieken en tabellen. Neen, ik leerde dat het gaat over visie, strategie en gezond verstand.
Toen ik in maart mijn eerste aandelen kocht, ging ik af op het advies van mijn verloofde en mijn ouders. Nu ben ik op een punt gekomen dat ik mijn eigen visie ook wil laten meetellen. Al ontbreekt het zelfvertrouwen me nog om te beleggen in aandelen waar ik zelf in geloof. Is het omdat ik zelf nauwelijks geloof dat ik hier goed in kan zijn? Of omdat ik haast geen succesverhalen van jonge vrouwelijke beleggers kan vinden?
Vorige maand overwoog ik aandelen te kopen bij de beursintroductie van Big Hit Media, de groep achter Koreaanse popmuziekgroepen zoals BTS. Ik ben gek van alle producten waar de ‘K’ van ‘Korean’ voor staat: De muziek, de beautyproducten, en de films en tv-series. Tijdens mijn Erasmus studie in Taiwan bezocht ik ook Korea. Sindsdien weet ik dat de ‘K-wave’ bestaat uit veelbelovend exportproducten. Het entertainmentgehalte is gigantisch hoog en de fanbase is ijzersterk. De idolen uit K-pop muziekgroepen zijn verheven tot een soort godenstatus. En als je ervaart hoe de (jonge) man en vrouw in de straat gelooft in hun helden, kan je als buitenstaander onmogelijk achterblijven.
Helaas sloeg de onzekerheid me op het laatste moment om het hart na het lezen van enkele artikelen die benadrukten hoe onzeker het is om in het huidige klimaat te investeren in de entertainmentsector, laat staan in een stroming die nog steeds aan zijn opmars bezig is. Ze raadden me stuk voor stuk aan om te beleggen in gelijkaardige bedrijven die meer gevestigde (Amerikaanse) namen in portefeuille hebben. Pech voor mij, want na de eerste dag was het aandeel al met meer dan 200 % gestegen.
Stom dat ik niet op mijn instinct heb vertrouwd. Één ding is zeker, volgende keer wanneer mijn buikgevoel schreeuwt dat er een fantastische kans voorbijkomt, ga ik ervoor. De beurs mag dan wel een tempel van spijt zijn, het zou pas echt jammer zijn als ik mijn potentieel niet kan waarmaken wegens een gebrek aan zelfvertrouwen. Dit is niet het voorbeeld dat ik wil stellen aan mijn leerlingen op de dansschool of aan andere jonge vrouwen die net zoals mij hun eerste stappen wagen op de beurs. Ik hou jullie alvast op de hoogte. To be continued …